Time-out

De reünies zijn voorbij.

Een paar weken waren nodig om de dingen te regelen die tot de nasleep van elk feest behoren. En het zal nog wel even duren. Bijvoorbeeld om alle ingestuurde foto's van de afgelopen veertig jaar, - tot nu toe meer dan 600 ! - te sorteren, scannen en via een publiek online webalmbum voor jullie toegankelijk te maken. Ook de tijdens de reünies gemaakte foto's zullen we op deze manier eind van deze maand naar jullie sturen. In tegenstelling dus tot de eerder aangekondigde cd-rom in enveloppe, die achteraf toch te bewerkelijk en te duur blijkt.

Tijd was er elke dag voor mij wel om na te genieten van mijn ontmoeting met zoveel oudleerlingen. Heel veel zal me nog lang bijblijven van die jonge en wat oudere mannen en vrouwen met een geweldige uitstraling van zelfverzekerdheid, optimisme, sympathie en belangstelling voor elkaar, die ik bij iedereen tegenkwam.
Maar natuurlijk waren de dagen niet op de eerste plaats gepland als een weerzien met een leraar op leeftijd, maar vooral bedoeld als een gelegenheid om elkaar na lange tijd en nu - ieder op zijn of haar eigen manier - op het toppunt van hun leven nog eens te spreken en misschien contacten en nieuwe vriendschappen te smeden.
Zelf wens ik me geluk met het besluit om de reünies een bijzonder accent te geven door het tot een feest te laten worden voor jong en oud' kinderen en ouders, iedereen voor wie Rheindahlen de herinnering aan een bijzondere periode is. Maar we moeten het ook niet overdrijven. Rheindahlen en de Lochtenberg zijn natuurlijk momenten in een heel leven waarin we het zelf in de hand hebben om er wat moois van te maken. Dat is wat ik jullie van harte toewens.

Jo.