Jo Pennings,
wakker worden!
Sorry mensen, dat
ik jullie vanmorgen met mijn eigen wake-up call verras. Vannacht heb ik
gedroomd. Ik was weer 10 jaar ouder geworden… en het klopte nog ook. Tien jaar
na onze reünie in Rheindahlen en zelfs twintig jaar na mijn onvergetelijk
afscheid van “onze school”.
Het is een korte
nacht geworden: heel veel herinneringen kwamen weer langs. De Engels / Nederlandse
St. Andrewsschool, Tetelrath, Rickelrath, Big House, schoolkampen op de Spar,
het bezoek aan paleis Soestdijk enz. enz. In mijn verhalen op ‘Schoolbank.nl’ begon
ik daar over te schrijven. Daarna kwamen nieuwe verhalen op de reünie-website.
Ze staan er nog steeds, zoals je ziet. Contacten zijn gebleven, al zijn die wat
minder intensief geworden. Natuurlijk speelt mijn leeftijd daarbij ook een rol,
en ook onze kleindochters Anna en Julia die veel aandacht kregen/krijgen van
hun opa en oma.
En toen kwam
kerstmis 2018. Onder de kerstboom herinnerden Roy en Holger mij er nog eens aan
dat ik 25 december 1936 geboren was, een wereldoorlog had meegemaakt en het - bijna
75 jaar later – tijd werd om mijn herinneringen vanaf mijn jongste jeugd tot
aan mijn pensionering eens op papier te zetten. Verzet hielp niet en dus ben ik
er in het nieuwe jaar – het afgelopen jaar – aan begonnen. Precies een jaar
later lag ‘het boekje’ onder de kerstboom: 85 verhalen, 500 handgeschreven bladzijden
en een heleboel foto’s. Ja, wat doe je voor je nieuwsgierig nageslacht?! Maar
ik moet zeggen dat ik het met plezier heb gedaan. De oorlog, die ik me nog met
16 verhalen herinnerde, de schooltijd, de militaire diensttijd als Huzaar op de
Centuriontank, vrienden en vriendinnen, mijn lieve vrouw die ik in
Mönchengladbach ‘ontdekte’ en heel veel school. Ook enkele mindere momenten,
zoals het overlijden van juf Ria Gaspers, kleuterleidster Rita Aben en meneer
Hendriks, de architect van alle schoolfeesten.
Langzamerhand wordt
ook de correspondentie met mijn oud-leerlingen minder. Heel begrijpelijk, want
voor jullie is de tijd ook niet stil blijven staan met studie, werk, gezin en
kinderen. En misschien is er in de laatste maand nog een ramp bijgekomen,
corona, die nu ieders aandacht vraagt.
Beste oud-leerlingen,
ouder en nog ouder… Ik wens jullie heel veel geluk en sterkte om door deze tijd
te komen en dat het jullie dan ook verder weer goed mag gaan. Voorlopig doe ik ook
nog mee!
Tschüss,
Jo Pennings
