Donderdag, 29 september 2011
De afgelopen week heb ik weer een tijdje doorgebracht op ‘Schoolbank’. 236 namen van oud-leerlingen, die herinnerden aan onze gezamenlijke tijd in Rheindahlen. En zoals altijd heb ik genoten. Enige weemoed was er ook bij.
De tijd is voor ons allemaal verder gegaan en dan is het goed te lezen hoe jullie privé en maatschappelijk geslaagd zijn en positief in het leven staan. Sommigen misschien nog niet helemaal. Vooral hen wens ik dat zij de komende jaren het doorzettingsvermogen, de energie en misschien de gezondheid hebben bij het werken aan hun persoonlijk geluk.
Enkele mensen die daar zeker nu al in geslaagd zijn waren onlangs bij mij op bezoek. Jerry en Ina Titaley, die in de jaren zeventig, samen met hun broer Frank op de Lochtenberg zaten. Zij woonden in Gerkerath en hun vader was meneer Titaley, jarenlang chauffeur van de schoolbus. Vast zullen een aantal van jullie zich aan hem herinneren.
Jerry, nu 48 en Ina, vier jaar jonger, maakten een grote indruk op mij. Tot laat in de avond heb ik geboeid naar hun verhalen geluisterd, met hun herinneringen opgehaald, foto’s bekeken en rapporten van vroeger nog eens getoetst. Het deed de oude meester echt goed!
Ja, over leeftijd gesproken.
Eind van het jaar word ik 75. Dat begint op te schieten.
Nog voel ik me prima, doe nog heel veel leuke dingen: genieten van mijn vrouw, samen wandelen, fietsen en terrasjes zitten. Mijn zoons Roy en Holger, schoondochter en de kleinkinderen Anna en Julia. Elke week fanatiek bowlen met andere senioren, de contacten met familie, vrienden en kennissen. Uitstapjes, alleen niet meer zo ver.
Mijn gezondheid is gelukkig nog goed – op een klein probleem na, dat binnenkort wel een operatie noodzakelijk maakt, met grote kans dat die goed afloopt.
Maar je weet maar nooit.
Daarom heb ik behoefte jullie nu – in leven en welzijn – nog eens hartelijk te groeten en te bedanken voor de mooie tijd die ik met jullie op de ‘Lochtenberg’ heb gehad en alle contacten daarna. Ik wens jullie en al je dierbaren alle goeds voor de toekomst. Ikzelf zal ook mijn best doen om er nog wat mooie jaartjes aan te plakken.
Heel veel groetjes,
Jo Pennings.
De tijd is voor ons allemaal verder gegaan en dan is het goed te lezen hoe jullie privé en maatschappelijk geslaagd zijn en positief in het leven staan. Sommigen misschien nog niet helemaal. Vooral hen wens ik dat zij de komende jaren het doorzettingsvermogen, de energie en misschien de gezondheid hebben bij het werken aan hun persoonlijk geluk.
Enkele mensen die daar zeker nu al in geslaagd zijn waren onlangs bij mij op bezoek. Jerry en Ina Titaley, die in de jaren zeventig, samen met hun broer Frank op de Lochtenberg zaten. Zij woonden in Gerkerath en hun vader was meneer Titaley, jarenlang chauffeur van de schoolbus. Vast zullen een aantal van jullie zich aan hem herinneren.
Jerry, nu 48 en Ina, vier jaar jonger, maakten een grote indruk op mij. Tot laat in de avond heb ik geboeid naar hun verhalen geluisterd, met hun herinneringen opgehaald, foto’s bekeken en rapporten van vroeger nog eens getoetst. Het deed de oude meester echt goed!
Ja, over leeftijd gesproken.
Eind van het jaar word ik 75. Dat begint op te schieten.
Nog voel ik me prima, doe nog heel veel leuke dingen: genieten van mijn vrouw, samen wandelen, fietsen en terrasjes zitten. Mijn zoons Roy en Holger, schoondochter en de kleinkinderen Anna en Julia. Elke week fanatiek bowlen met andere senioren, de contacten met familie, vrienden en kennissen. Uitstapjes, alleen niet meer zo ver.
Mijn gezondheid is gelukkig nog goed – op een klein probleem na, dat binnenkort wel een operatie noodzakelijk maakt, met grote kans dat die goed afloopt.
Maar je weet maar nooit.
Daarom heb ik behoefte jullie nu – in leven en welzijn – nog eens hartelijk te groeten en te bedanken voor de mooie tijd die ik met jullie op de ‘Lochtenberg’ heb gehad en alle contacten daarna. Ik wens jullie en al je dierbaren alle goeds voor de toekomst. Ikzelf zal ook mijn best doen om er nog wat mooie jaartjes aan te plakken.
Heel veel groetjes,
Jo Pennings.
Mijn dochter is nu 9. Ouder dan ik was toen mijn vader is overleden. De gemeenschap en de school was alles voor mij. Toen ik afscheid kwam nemen in de lerarenkamer nam niemand de moeite aandacht aan mij te geven. Dit heb ik tot de dag van vandaag niet van mij af kunnen zetten. Easy come easy go.
BeantwoordenVerwijderenBeste anoniem,
BeantwoordenVerwijderenDank je voor de reactie.
Een reactie, die mij door de inhoud ervan toch wel beroert.
Een leerling van onze school, van wie de vader plotseling kwam te overlijden en die toen in zijn verdriet niet de aandacht en het medeleven kreeg waar hij recht op had.
Dat er lang geleden iets dergelijks op onze school, in onze kleine gemeenschap, zo fout is gegaan, is in mijn herinnering haast onbestaanbaar, in elk geval onvergeeflijk.
Nochtans voor mij reden om nu nog, namens iedereen die toen in gebreke gebleven is, aan jou excuus aan te bieden.
Beste anoniem, ook namens mijn echtgenote wens ik jou en je dierbaren het allerbeste en dat er bij jou toch wat mooie herinneringen aan Rheindahlen en de school zullen bijblijven.
Groetend,
Jo Pennings
dank
BeantwoordenVerwijderenBeste heer pennings,
BeantwoordenVerwijderenIk heb vroeger ook bij u op school gezeten! mijn naam is Tommy Gligoor. Mijn broer heeft ook bij u op school gezeten, dennis gligoor. graag zou ik foto's willen zien van de reunie die u heeft gehouden. Indien u wenst, heb ik ook nog foto's van mijn tijd op uw school. daar staat u ook op en de heer Lavendel ook (Ron). en ook heb ik nog foto's van een schoolrijs naar een kamp. indien u deze foto's wenst te zien dan hoor ik dat graag. U kunt contact met mij opnemen via tgligoor@hotmail.com. met vriendelijke groet, Tommy Gligoor
Hallo Tommy,
BeantwoordenVerwijderenDank je voor je e-mail.
Natuurlijk ben ik Tommy Gligoor nog niet vergeten, net als zijn broertje Dennis.
Maar het is wel een hele tijd geleden en jullie zijn nu zeker al volwassen mensen.
In jaren ben ik natuurlijk ook al een flink eindje opgeschoten en dat betekent dat ik deze maand 75 word.
Maar ik ben nog redelijk gezond en heb nog een mooi leven met m'n vrouw.
Ook mijn kinderen en twee kleindochtertjes wonen in de buurt en zie ik dus vaak.
Leuk dat je je aan Lavendel herinnert. Dat plantje heb ik al jaren niet meer gezien
en zal intussen ook al een beetje verwelkt zijn.
Ik denk dat je niet dat violette bloempje met dat lekkere geurtje bedoelt maar Ron Laven
en waar die op dit moment is, is mij niet bekend.
Tommy, wat de schoolfoto's betreft het volgende: Over enkele dagen krijg je van mijn zoon
een e-mail. Daar staat in wat je moet doen om de ongeveer 1300 foto's te bekijken.
Zou dat niet lukken, laat het me dan nog eens weten.
Ik zal het zeer op prijs stellen wanneer je mij de foto's van jou naar mijn internetadres stuurt.
Groetjes, ook aan Dennis,
Jo Pennings.