Number One

Goch adieu. In mijn Simca Montlery was ik eindelijk onderweg naar een nieuwe toekomst: Rheindahlen Headquarters.

De eerste vakantieweek was omgevlogen en ik had nog een maand om allerlei zaken te regelen in mijn nieuwe standplaats. Maar mijn gedachten waren bij de afgelopen week. Wat moest ik ervan denken? Ik had bezoek gekregen van twee collega's uit Rheindahlen. Marga Zopf (het vertrekkende schoolhoofd) en haar juf, die ik niet met naam zal noemen uit respect. Het was mijn eerste kennismaking met de dames en de begroeting mt de juf verliep stroef. Zij kwam mij vertellen dat ze zeer boos was omdat zij bij de benoeming van het nieuwe schoolhoofd in Rheindahlen door het bestuur gepasseerd was en in mij de boodsdoener zag. Mijn antwoord dat ik tot kort daarvoor niet eens wist dat er in Rheindahlen een school stond en ik bovendien ook niet gesolliciteerd had, liet de juf niet gelden.
Tijdens een korte sanitaire afwezigheid van haar kreeg ik door collega Zopf een briefje in handen gedrukt, waarin zij mij dringend verzocht haar één van de volgende dagen een bezoek te brengen in haar woonplaats Kerkrade. Het gesprek met haar bevestigde mijn vermoeden dat problemen op de school de aanleiding waren voor haar vertrek. Problemen die in de kleine Nederlandse gemeenschap voor heel wat onrust zorgden.

Een uur later stond ik voor de poorten van het hoofdkwartier. Nog een paar honderd meter tot "Number One Civilian Mess", mijn verblijf voor onbestemde tijd. Blijkbaar verwachtte men mijn komst want in de hal werd ik opgewacht door een Engelse dame, de Mess President. Nice to meet you!
Een eerste kennismaking in de lounge met enkele bewoners en aansluitend een rondleiding door het gebouw. Hoogtepunt op de eerste dag was de bezichtiging van mijn appartement in Engelse stijl met een mooie grote kamer, een ruime slaapkamer en een bad. Alles inclusief: thee aan bed, all-in verzorging, schoonmaken, wassen en strijken, poetsen van schoenen. Maar ja, ik was nu 'in England' en bovendien in functie als Headmaster of the Dutch School! Ik zag het helemaal zitten.
De volgende dagen maakte ik kennis met de overige bewoners: 61 personen waarvan 60 Engelsen en 1 Francaise. De meesten waren werkzaam in het onderwijs, de rest vroedvrouwen, tandartsen, brandweer en ander burgerpersoneel.