De verhuizing naar Tetelrath was een grote verbetering: drie nieuwe klaslokalen, een grote hal (met lange kapstok voor de kinderen) en een gezellige personeelskamer met uitzicht op de huizen van Tetelrath. Voor de school lag een grote speelplaats en achter was een sportveld. En heel belangrijk: een ruime parkeerplaats voor de bussen die de leerlingen uit de andere woongebieden vervoerden. Bij de feestelijke opening werd de naam "Lochtenberg" naast de ingang geplakt.
Rond dezelfde tijd was de benoeming van de nieuwe onderwijzeres, Iet Hoek. Zij was een echte versterking van het schoolteam, zowel wat betreft onderwijs als ook in de onderlinge relatie en samenwerking tussen ons drieën. Lang zou dit echter ook weer niet duren, want juf Mia Dupont had intussen besloten om naar Nederland terug te keren. Bij verscheidene positieve reacties op haar sollicitaties bij scholen voor bijzonder onderwijs volgden verzoeken van de scholen aan mij om inlichtingen over de juf. Het antwoord van Mia op mijn vraag naar de reden van haar sollicitaties bij het bijzonder onderwijs, was voor mij reden om een negatief advies te geven. Voor de juf betekende het dat ze nog een jaar langer aan onze school verbonden bleef. Uiteindelijk solliciteerde ze naar een reguliere lagere school en kreeg ze van mij alle medewerking.
Bij het uitzwaaien ging het nog bijna mis: nauwelijks honderd meter van de school zette Mia haar auto aan de kant. Eerst dachten we dat ze nog eens wilde terugzwaaien, maar toen ontdekten we de lekke band. Ik rende erheen en in een mum van tijd had ik de band verwisseld. Het is de enige band die ik in mijn leven verwisseld heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten