Nog vóór de verhuizing naar Tetelrath traden er rondom het functioneren van de nieuwe onderwijzer Vroemen zoveel problemen op - deels niet door eigen schuld en deels door eigen toedoen - dat ik moest besluiten om het schoolbestuur te adviseren de tijdelijke aanstelling niet te verlengen. Geen prettig besluit, maar helaas onvermijdelijk. Dit had tot gevolg dat ik een paar dagen later een telefoontje kreeg. Het was de burgemeester van Sittard.
We kenden elkaar sinds de tijd dat de Selfkant bij Nederland hoorde en hij van dat gebied de 'Landdrost' was, een soort burgemeester. Ons gesprek verliep aanvankelijk prettig en ging vooral over de goede oude tijd. Tot het verhaal een wending kreeg en de burgemeester het over mijn onderwijzer had, die toevallig zijn beste vriend was zoals hij zei. In dreigende taal liet de man mij weten dat hij niet alleen burgemeester was, maar ook Lid van de Tweede Kamer en dat hij als zodanig ook alle gezaghebbenden op het ministerie van Onderwijs en Wetenschap kende. "Kortom, meneer Pennings: wanneer dit ontslag van de heer Vroemen niet nog vandaag teruggedraaid wordt, zal ik ervoor zorgen dat u morgen geen hoofd van de school meer bent". Forse taal, maar zo spreken Limburgers met elkaar... Ik antwoordde hem dat hij moest doen wat hij niet laten kon en wenste de burgemeester het allerbeste. Van de heer Vroemen en van de burgemeester heb ik nooit meer iets vernomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten