Twee sterren en een stick

Met zijn vieren waren ze gekomen: pa, ma, de dochter die al op de middelbare school zat en de zoon. Het ging om het schooladvies van de zoon. Altijd wat spanning op zo'n moment. De uitslag van de CITO-toets was hen tegengevallen, MAVO. MAVO was ook mijn advies. De ouders waren teleurgesteld, maar het belang van de zoon stond voorop. Even een stilte. Pa deed een poging: "Mijn zo'n hockeyt prima. Hij is al genomineerd voor het Nederlandse jeugdhockeyteam. In zijn club spelen alleen maar middelbare scholieren van HAVO en hoger. Dan valt dit advies wel tegen". Weer stilte. Dan nog een laatste poging: "Meneer Pennings, kennis zegt ook niet alles. Op de HBS ben ik twee keer blijven zitten en toch nog generaal geworden. Ik bedoel maar..." Een verlegen lachje bij vrouw en dochter, beiden trots op hun man en vader en in spanning wachtend op mijn antwoord. "Zo zien jullie maar... Soms is een langere weg ook succesvol. Dat lijkt me voor jullie zoon ook het beste." Het sloeg aan. Opgeluchte ouders en dochter en een zoon die nog niet helemaal begrepen had hoe die weg eruit zou zien. Maar dat zou wel lukken met goed hockeyen en nog harder studeren.