Herinnering: In ’the ghetto’

(klik op de foto's om deze te vergroten)

Bij de voorbereiding van de reünies hoort ook een kijkje nemen op de plekken waar jullie en ik een aantal jaren hebben gewoond om daar wat indrukken op te doen. Met vrouw en fototoestel heb ik bij prachtig weer een rondje rond Rheindahlen gemaakt. Op papier had ik – uit mijn herinnering – een aantal woongebieden genoteerd. Eigenlijk moet ik ‘Siedlungen’ zeggen, want zo noemden wij die ook. De namen: Gerkerath, Freiheiderstrasse, Heidekamp, Beeckerwald, Friedenstrasse, Am Ring, Beeckerstrasse/Karolinenstrasse, Tetelrath en Millich/Hückelhoven. Voor jullie een kleine test: zet maar elke naam bij een van de onderstaande foto’s.

Wat is me op mijn zoektocht zoal opgevallen? Allereerst het feit dat de Siedlungen nog allemaal bestaan en natuurlijk ‘in Duitse handen zijn’. Zeven van de negen wijken liggen in Wegberg, de andere twee dan daarbuiten. Alle negen liggen er keurig verzorgd bij, met veel groenbeplanting vergeleken met ‘toen’. Zoals de Freiheiderstrasse, waarvan de flat vanaf de straat door alle bomen en stuiken nauwelijks nog te zien is. Niet zo verwonderlijk want bij alle Siedlungen waren de Nederlanders de eerste bewoners en had de aanleg en groei van struiken en bomen z’n tijd nodig. Wat mij tijdens mijn rondrit vooral opviel, was dat er weinig kinderen wonen, hetgeen ook in gesprekken met bewoners bevestigd werd.
Voor ons – Nederlanders – zouden de Siedlungen nu nog meer dan toen aantrekkelijk zijn om te wonen, met uitzondering van Tetelrath. Deze plek is geworden tot een klein ghetto, waar mensen wonen die zich verschuilen achter hagen en nauwelijks contact hebben met elkaar en de eigen tuin de speelplaats is voor de weinige kinderen. Niets meer van het open Tetelrath, waar iedereen elkaar tegenkwam, met elkaar kletste, samen de hond uitliet en waar langs de Schwalm de kinderen vrij en veilig speelden en fietsten (als ze niet naar school moesten). Het is natuurlijk de keuze van de mensen die daar nu wonen om in hun rustige en nette omgeving te wonen, maar mijn woonplek zou het niet meer zijn. Dan liever in de andere woongebieden in Wegberg, waar toch veel veranderd is en ook niet. Waar nog steeds op elke hoek van de straat een apotheek en een supermarkt is. Al met al een uitstapje naar het verleden dat meer dan de moeite waard was, maar dan toch maar voor één dag...